Hayatımın Anlamı Olan Kişiye...

Bu yazıyı yazmaktan çok korkuyordum aslında, cesaret edemiyordum. Ama benim

sana bir hediye vermem gerekiyor. Geç de olsa bu hediye benim belki de sana son 

hediyem. Aslında bu yazıyı doğum gününde yazmak istiyordum ama başaramadım.

Korktum ama bugün bu korkuyu aşacağım. Evet babacım, sana yazıyorum bu yazıyı..

Okuyamayacak olsan bile bu benim sana olan görevim. Benim bu hayattaki tek 

sevgilimdin, ve hep öyle kalacaksın. ''Ben ölürsem ağlar mısın'' diye soruyordun ya 

bana, ağlayamıyorum be baba.. Çok zorluyorum ama olmuyor. O taştan kalbim, göz 

yaşlarıma engel oluyor sanki. Sensiz yatamazdım, korkardım geceleri, kalkar yanına 

gelirdim.. Hiç beni geri çevirmezdin. Annemin ölümünden sonra korkmuştum ama 

bu korkuyu sen yok ettin be baba. Bana sevgili oldun, anne oldun, baba oldun, dost 

oldun. Hiç kırmazdın beni, isteklerimi geri çevirmezdin. Beni hiç sevgiye aç bir

halde de bırakmadın. Hep aradığım o sevgi sendeydi. Zor şartlar altında büyüttün bizi 

baba, ama hiç bıkmadın bizden. Hiç sitem etmedin, bir an bile olsa sevgini 

esirgemedin. Yeri geldi altı ay, yeri geldi bir sene seni görmediğim oldu. Dünyayı 

gezdin ama ben hep seni o binanın arka balkonundan kafamı uzatarak 

bekledim. Bana bu karekteri sen kazandırdın baba. Haksızlığa boyun eğmemeyi, insanlığa 

olan sevgimi sen kazandırdın. Evimizde zor zamanlarımız oldu ama hiçbir zaman 

 umutsuzluğa kapılmamıza izin vermedin. Senden sonra şu soruyu sorar oldum be 

baba: ''Acaba Sana Layık Bir Evlat Oldum Mu?'' Bunu sadece sen ve ben bileceğiz 

baba.. Sen o mermer hapishanede, ben ise sensiz yaşamaya alışmaya çalıştığım o 

kocaman evde.. Alışamadım be baba.. Etrafımda sanki seni görüyor gibiyim, sesini 

duyar gibi oluyorum. Senin yıllarını verdiğin o koca binada çalışıyorum şimdi ben de. 

Arkadaşlarından kaçıyorum. Neden mi? Çünkü benimle senin hakkında 

konuşmalarından korkuyorum. Ne cevap vereceğim hiç bilmiyorum. Kelimeleri 

yüreğimden dilime götüremiyorum. Kısacası özledim seni baba, kimseyi 

özlemediğim kadar özledim.. Bir berfin çiçeğinin güneşe duyduğu özlem gibi özledim 

seni baba. Korkudan mezarına bile gidemiyorum. Gelip bunları sana anlatmak 

isterdim, ama ben yine korkaklık yapıp buradan anlatmayı seçtim. Sana son kez 

sarılmak için nelerimi vermezdim ki... Ama kendime sarılamam, çünkü ben senim 

baba; hemde sonuna kadar. İyi ki doğdun baba, iyi ki bana ahmoş dedin, iyi ki bana 

insanlığı öğrettin baba. Sözlerime bana doğum günlerimde yanına çağırıp, oturup 

plaktan beraber dinlediğimiz şarkıyla son veriyorum;

''NURLAR İÇİNDE YAT GIZA''

https://www.youtube.com/watch?v=2pGPOOSFS8Q